Οι περισσότεροι γνωρίζετε το ντοκιμαντέρ What tнe #$*! Dө ωΣ (k)πow!?, μία παραγωγή του 2004 που συνδυάζει απόδεψεις ειδικών με εντυπωσιακά γραφικά για να παρουσιάσει τη σχέση μεταξύ της Κβαντικής Φυσικής και της ανθρώπινης συνείδησης. Για άλλους αποτέλεσε μία σοκαριστική επιστημονική αποκάλυψη, για άλλους παρουσίασε λανθασμένα επιστημονικές ανακαλύψεις, ενώ δεν ήταν λίγοι αυτοί που το αποκάλεσαν "κβαντικό μυστικισμό".
Προσωπικά, είχα την τύχη να δω πρόσφατα το What the BLEEP – Down the Rabbit Hole, Quantum Edition (μία extended version της αρχικής ταινίας). Απομακρύνοντας τις αμφιλεγόμενες φιλοσοφικές και θρησκευτικές θέσεις αυτόκλητων πνευματικών ηγετών που παρουσιάζονται στο ντοκιμαντέρ, εντυπωσιάστηκα από τις απόψεις πλήθους διακεκριμένων ακαδημαϊκών ξένων πανεπιστημίων όπως του Andrew B. Newberg (καθηγητή ραδιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια, ΗΠΑ), του David Albert (καθηγητή στο Πανεπιστήμιο της Columbia, ΗΠΑ), του Dr Dean Radin (Senior Scientist του Institute of Noetic Sciences) κ.ά.
Αν σας απασχολεί που μας οδηγεί η επιστήμη και οι νέες ανατρεπτικές ανακαλύψεις της κβαντικής φυσικής, αν το πνεύμα μπορεί να επηρεάσει την ύλη και σε τι βαθμό, αν υπάρχει παγκόσμια συνείδηση και πως αυτή αλληλεπιδρά με τον κόσμο, καθώς και το ρόλο της ψυχολογίας του ανθρώπου στο σώμα του τότε δεν έχετε παρά να μελετήσετε το What the Bleep do we know? Study Guide and Manual for Navigating Rabbit Holes, μία μελέτη του Institute of Noetic Sciences πάνω στις αποκαλύψεις του ντοκιμαντέρ.
Νικόλαος Κουμαρτζής
πάνω στην εικόνα ή πατήστε σε αυτόν τον σύνδεσμο.
Από την Εισαγωγή
At the core of this film are provocative questions about the way we participate in an unfolding, dynamic reality. What the Bleep Do We Know!? proposes that there is no solid, static universe, and that reality is mutable—affected by our very perception of it. At the same time, the film acknowledges that reality is not entirely relative or simply created out of thin air. Mothers do give birth to real babies. Some things are more solid and reliable than others.
Many claims made and research cited in What the Bleep Do We Know!? are considered marginal by the mainstream scientific community. Either they haven’t been proven true to everyone’s satisfaction or they challenge prevailing scientific theories. Although we may decide to believe them because they feel right to us, it is important to be able to discern the difference between what is known through sensory empiricism or science, and intuition, spiritual insight, nature, and body-based wisdom. Then consider that opening to the vast universe takes all our ways of knowing: the rigors of science, the powers of imagination, embodied wisdom and mystical vision. We hope this study guide will enhance your journey to your own deepest knowing and invite your imagination into an expanding realm of possibility.
Δευτέρα 30 Νοεμβρίου 2009
What the Bleep do we know? (Study Guide)
Πέμπτη 5 Νοεμβρίου 2009
Η Ιστορία της Παραψυχολογίας (C. S. Alvarado)
Ένας από τους καλύτερους τρόπους να γνωρίσεις την (σ.σ. ακαδημαϊκή) παραψυχολογία, είναι να μελετήσεις την ιστορική της εξέλιξη. Η ιστορία μπορεί να σε βοηθήσει να καταλάβεις τις αρχές των ιδεών, των θεωριών, της μεθοδολογίας, των αντιπαραθέσεων, των όρων κ.λπ. μέσα από ντοκουμέντα της εποχής όπου η εξέλιξη των παραπάνω έλαβε χώρα, ερχόμενοι έτσι σε επαφή τόσο με την εκάστοτε παραψυχολογική έρευνα όσο και με τις κοινωνικές προεκτάσεις αυτής που επηρέασαν τον κλάδο. Το τελευταίο (σ.σ. οι κοινωνικές προεκτάσεις) περιλαμβάνει τις πεποιθήσεις που επικρατούσαν την εκάστοτε χρονική περίοδο, την αντιπαράθεση με άλλα επιστημονικά πεδία και αρχές, μοτίβα πνευματικής αλληλεπίδρασης κ.ά.
Ως προς την διενέργεια παραψυχολογικών ερευνών από την πλευρά μας, η παλαιότερη βιβλιογραφία μας προσφέρει πηγές και δεδομένα ώστε να αποφύγουμε παλαιότερα λάθη στη μεθοδολογία, να σκεφτούμε πιθανές υποθέσεις προς έλεγχο μέσω της έρευνας μας, αλλά και να αξιολογήσουμε τις όποιες αντιπαραθέσεις μπορεί να εμφανιστούν.
Επιπλέον, η μελέτη της ιστορίας μας προσφέρει και πληροφορίες για την καθημερινότητα των ανθρώπων που έχουν ασχοληθεί με την παραψυχολογία: όπως ερευνητές, μέντιουμς, psychics και θεωρητικούς παραψυχολόγους.
(University of Virginia, ΗΠΑ)
Κατεβάστε ολόκληρο το paper του παραψυχολόγου C. S. Alvarado σε μορφή .pdf πατώντας εδώ.
Σημείωση: Ευχαριστώ τον Γιώργο Ιωαννίδη που μου πρότεινε αρχικά να συμπεριλάβω το παρόν paper στο Ψ Blog.
Κυριακή 25 Οκτωβρίου 2009
Διάδραση εξ Αποστάσεως Μεταξύ Ανθρώπων (M. Kittenis)
Τίτλος paper: DISTANT PSYCHOPHYSIOLOGICAL INTERACTION EFFECTS BETWEEN RELATED AND UNRELATED PARTICIPANTS
Ερευνητής: Marios Kittenis et all
Συνέδριο δημοσίευσης: The Parapsychological Association Convention 2004
Από την εισαγωγή:
The aim of this study is to investigate possible remote psychophysiological interactions between sensorially isolated participants, using a protocol of photic stimulation and EEG measurements. It is an attempt to conceptually replicate past findings suggesting the presence of such interactions, and to clarify the role, (if any), of an existing emotional relationship and pre-session interaction between participant pairs.
Forty-one unpaid volunteers were assigned to one of three groups. One of these consisted of thirteen related pairs of participants who reported sharing an empathic relationship, another of five unrelated pairs (i.e. randomly matched strangers), and the last of five single participants. Related pairs spent some time alone together before testing, whereas unrelated pairs did not know each other and did not meet until after the session; single participants were told they would be paired with someone they didn’t know, but were not matched with anyone. Pairs of participants simultaneously listened to a recording of a progressive relaxation procedure including suggestions aimed to induce a hypnagogic-like state, which was followed by 15 minutes of continuous drumming; this procedure was intended to induce a similar alteration of consciousness in both participants. During the drumming period the EEG of one person of the pair (“receiver”) was recorded while the other (“sender”) was occasionally stimulated with randomly timed single photic flashes. For the single participants group the same procedure was followed but there was no “sender” to observe the flashes.
Για περισσότερα, κάντε download το paper σε .pdf format κάνοντας κλικ εδώ ή πάνω στην εικόνα του paper.
Πείραμα Τηλεπάθειας με Εγκεφαλογράφο (R. Charman)
Τίτλος paper: Has Direct Brain to Brain Communication Been Demonstrated by Electroencephalographic Monitoring of Paired or Group Subjects?
Ερευνητής: Robert A. Charman
Journal δημοσίευσης: Journal of Society for Psychical Research (vol 70.1, January 2006)
Από την εισαγωγή:
Sceptics dismiss claims that direct, non-sensory-system, communication, can, and does, occur between individuals, whether animal or human. Brains are programmed to receive, and respond to, input from their outlying sensory systems and those systems only. There are two recognised exceptions to this rule. Brain tissue can be activated by direct electrical stimulation and by the application of transcranial magnetic impulse stimulation. Any brain-generated electromagnetic field radiating beyond the head is far too weak to influence other brains. On these grounds scepticism seems fully justified but, despite such an apparent impossibility, paired electroencephalograph (EEG) recordings from stimulated brains and non-stimulated brains have shown sudden changes in voltage amplitude and frequency occuring in the non-stimulated brain coincident with stimulus-evoked potentials occuring in the randomly stimulated brain. [...]
Για περισσότερα, κάντε download το paper σε .pdf format κάνοντας κλικ εδώ ή πάνω στην εικόνα του paper.
Επίσης, μπορείτε να κατεβάσετε ένα .zip αρχείο με τρία σχετικά papers του Robert A. Charman κάνοντας κλικ εδώ.
Δευτέρα 29 Ιουνίου 2009
Πείραμα Τηλεφωνικής Τηλεπάθειας! (Rupert Sheldrake)
Τίτλος paper: A Filmed Experiment on Telephone Telepathy with the Nolan Sisters
Ερευνητής: Rupert Sheldrake et all
Journal δημοσίευσης: Journal of Society for Psychical Research (issue 68, 2004)
Από την εισαγωγή:
The ability of people to guess who is calling on the telephone has recently been tested experimentally in more than 850 trials. The results were positive and hugely significant statistically. Participants had four potential callers in distant locations. At the beginning
of each trial, remote from the participant, the experimenter randomly selected one of the callers by the throw of a die, and asked the
chosen caller to ring the participant. When the phone rang, the participant guessed who the caller was before picking up the receiver.
By chance, about 25% of the guesses would have been correct. In fact, on average 42% were correct. The present experiment was an attempt to replicate previous tests, and was filmed for television. The participant and her callers were all sisters, formerly
members of the Nolan Sisters band, popular in Britain in the 1980s. We conducted 12 trials in which the participant and her callers were 1 km apart. Six out of 12 guesses (50%) were correct. The results were significant at the p=0.05 level.
Για περισσότερα, κάντε download το paper σε .pdf format κάνοντας κλικ εδώ ή πάνω στην εικόνα του paper.
ΣΗΜΑΝΤΙΚO: Επίσης, δείτε το ίδιο πείραμα καταγεγραμμένο σε βίντεο. Το πείραμα προβλήθηκε live σε εκπομπή στις ΗΠΑ, από το τηλεοπτικό κανάλι Channel Five Television (εταιρία παραγωγής 20/20 Productions).
Τετάρτη 13 Μαΐου 2009
EVP: Καταγραφή Παραφυσικών Ήχων (Jurgen Keil)
Τίτλος paper: The Voice on Tape Phenomena: Limitations and Possibilities
Ερευνητής: Jurgen Keil
Πανεπιστήμιο: University of Tasmania
Journal δημοσίευσης: European Journal of Parapsycholgoy
Από την εισαγωγή:
For a number of years popular books have been published in which the authors suggest and assert that tape recorders can be used to communicate with the dead. Even if one accepted some of the voices as paranormal, the voice phenomena do not provide any support for the survival hypothesis beyond that which can be claimed on the basis of other parapsychological findings. Indeed compared with other material the case for survival based on voice phenomena seems to be relatively weak. Furthermore in most if not all cases, it is extremely difficult to obtain any reasonable evidence for paranormality. The following discussion is therefore limited to items which have a bearing on this question.
Για περισσότερα, κάντε download το paper σε .pdf format κάνοντας κλικ εδώ ή πάνω στην εικόνα του paper.
